-
1 członek korespondent Akademii Nauk
• corresponding member of the Academy of SciencesSłownik polsko-angielski dla inżynierów > członek korespondent Akademii Nauk
-
2 korespondent
сущ.• корреспондент* * *♂ корреспондент;członek \korespondent член-корреспондент
* * *мкорреспонде́нтczłonek korespondent — член-корреспонде́нт
-
3 korespondent
* * *mp1. (= osoba pisząca listy) correspondent.2. (= reporter) correspondent; korespondent wojenny war correspondent; korespondent zagraniczny foreign correspondent; członek-korespondent corresponding member.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > korespondent
-
4 członek
[члонек]m1) член, чоловічий статевий орган anat., med.członek korespondent — член-кор / член-кореспондент
-
5 korespondent
-
6 korespondentka
m koresponden|t, korespondentka f 1. (osoba pisząca listy) correspondent 2. Dzien. correspondent- korespondent „Gazety Wyborczej” a correspondent for ‘Gazeta Wyborcza’- korespondent „Times’a” a ‘Times’ correspondent- korespondent wojenny a war correspondent- korespondent zagraniczny a foreign correspondent3. członek korespondent Nauk. corresponding member* * *f.Gen.pl. -ek zob. korespondent.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > korespondentka
-
7 koresponden|t
m koresponden|t, korespondentka f 1. (osoba pisząca listy) correspondent 2. Dzien. correspondent- korespondent „Gazety Wyborczej” a correspondent for ‘Gazeta Wyborcza’- korespondent „Times’a” a ‘Times’ correspondent- korespondent wojenny a war correspondent- korespondent zagraniczny a foreign correspondent3. członek korespondent Nauk. corresponding memberThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > koresponden|t
См. также в других словарях:
członek — m III, D. członeknka, N. członeknkiem 1. B.=D.; lm M. członeknkowie, DB. członeknków «człowiek (rzadziej jednostka prawna, np. instytucja, kraj) należący do jakiejś organizacji politycznej, naukowej, społecznej itp.; osoba wchodząca w skład… … Słownik języka polskiego
korespondent — m IV, DB. a, Ms. korespondentncie; lm M. korespondentnci, DB. ów 1. «osoba korespondująca z kimś, pisząca do kogoś listy» Zawsze odpisywał na listy swych korespondentów. 2. «współpracownik dziennika lub czasopisma przesyłający informacje z terenu … Słownik języka polskiego
